انواع دیگرِ مواد مخدر

از دوران دبستان در کتاب علوم،معلمانمان ما را با حواس پنج گانه آشنا کردند و یاد گرفتیم که ارتباط ما با جهان پیرامون توسط حسهای شنوایی، بینایی، بویایی، چشایی و لامسه امکان پذیر است. احساسات عاطفی نیز مانند احساس غم،شادی،عصبانیت و یا بعضی حس های حیاتی که برای بقا ضروری است مانند گرسنگی و تشنگی به زندگی معنی بخشیدند.

_{مشاهده می‌کنیم که اساس هستی “نیاز” است و اگر هر کدام از نیازهای ما برطرف نشود بدون شک برای ادامه زندگی به مشکل بر میخوریم؛ اما با توجه به کنجکاوی بشر برای تجربه  حس های جدید متوجه نشویم که انسان به احساسات غریزی خود قانع نیست و به دنبال تجربه احساسات متفاوت و جدید می باشد؛ از این رو به مصرف مواد شیمیایی پناه می‌برد که می‌تواند آثار تخریبی و زیانبار شدیدی بر روی سیستم اعصاب و کل بدن داشته باشد و به دنبال آن اعتیاد ایجاد کند. به نظر می‌آید که امروزه با توجه به اطلاع رسانی های گسترده از طریق رسانه ها و آموزش های لازم در مدارس، آثار تخریبی و زیانبار این مواد شیمیایی بر هیچ کس پوشیده نیست و هر کسی که به سمت این مواد گرایش پیدا می کند بدون شک بر تمام پیامدهای آن واقف است؛ اما این که چه دلیلی باعث میشود که با وجود آگاهی از پیامدها، جامعه به سمت مواد کشیده شود، ریشه در سلامت جامعه و سیاست های اجتماعی دارد. البته مواد شیمیایی مانند انواع مسکن ها هستند که در دوز کم می‌توانند مصرف دارویی داشته باشند و در صنعت پزشکی کاربردی شگرف برای جامعه انسانی دارند.}

در ادامه به معرفی انواع مواد مخدر می‌پردازیم:

ماری جوانا:

این ماده میان جوانان کم سن و سال بیشتر مصرف دارد و علت آن ایجاد احساس سرخوشی و شادی مفرطی است که پس از مصرف دست می دهد. بعد از مصرف ماری جوانا ماده فعال آن، یعنی تی اچ سی به مغز منتقل میشود و در پی آن واکنش هایی صورت می گیرد که از جمله آن، تولید هورمون دوپامین می‌باشد. دوپامین همان ماده‌ای است که مغز هنگام احساس لذت مانند گوش دادن به موسیقی ترشح میکند. ترشح دوپامین باعث ایجاد حس لذت و سرخوشی کاذب می‌شود. که اگر این احساس شدید باشد،عواقبی به دنبال دارد و ممکن است احساسات خوب دیگر را کمتر حس کنید.

قارچ های جادویی:

بر اساس تحقیقات انجام شده، این قارچها مانند مواد روانگردان عمل می کنند؛ به این صورت که فعالیت‌های طبیعی مغز را تغییر می‌دهند و ارتباطات جدید سیناپسی میان قسمت های مختلف برقرار میکنند. بر اساس این اتصال های جدید حس های مختلف با هم ترکیب شده و کل سیستم به هم میریزد.این ماده به مرور باعث ایجاد اضطراب شدید و توهمات خطرناک در فرد می‌شود.

الکل:

به عقیده برخی جوانان و معمولاً به منظور تبرئه از عدم مصرف مشروبات الکلی گمان می‌رود که این مواد بی ضرر هستند؛ اما مشروبات الکل نیز مانند مواد مخدرمی توانند خطرناک باشند. این نوشیدنی‌ها به سه گروه اصلی آبجوها، شراب ها و نوشیدنی های تقطیری تقسیم میشوند. مشروبات، انتقال دهنده های عصبی کنترل کننده فکر،رفتار و خلق و خو را تغییر میدهند. از اثرات منفی مشروب می توان به کاهش قدرت تفکر و اراده،کاهش سرعت تنفس و ضربان قلب اشاره کرد و در دراز مدت باعث پیری زودرس پوست میشود. مشروبات الکلی نقش اجتماعی مهمی در فرهنگ هر کشور دارند و بیشتر کشورها، قوانینی برای فروش و مصرف آن دارند؛ اما در کشور ما ممنوع می باشد و مصرف آن جرم محسوب میشود. مشروبات باعث تولید دوپامین و به‌دنبال آن افزایش انرژی و کاهش اضطراب، خوش مشربی و ناهوشیاری در دوز بالا میشود.

هروئین:

هروئین شدیداً اعتیاد آور است و در ایران به اصطلاح عامیانه گرد یا دوا نیز نامیده می‌شود. هروئین در مغز به مورفین تبدیل می‌شود و مصرف آن باعث ایجاد آرامش و سر خوشی کاذب می شود و درک ما را از درد تغییر میدهد. مصرف بیش از حد آن باعث بی حسی شدید، اختلالات تنفسی، رفتن به کما و حتی مرگ می‌شود.

مواد مخدر کاهش دهنده درد:

گزارشهای علمی حاکی از آن است که داروهایی مانند ویکودین و اکسی کانتین با هروئین شباهت دارند؛ و افراد در برخی موارد به جای هروئین از این داروها استفاده می کنند؛ زیرا تاثیری مشابه را روی مغز میگذارد.

کافئین:

کافئین به مقدار کم در گیاهان مختلفی مانند قهوه،کاکائو و چای یافت می‌شود؛ و گاهی شاهد اعتیاد افراد به این مواد نیز هستیم. کافئین می‌تواند پر مصرف ترین ماده روانگردان دنیا باشد. این ماده با تاثیر بر دستگاه عصبی مرکزی و ترشح آدرنالین سطح انرژی و هوشیاری را بالا میبرد و همچنین می تواند باعث ایجاد اضطراب شود. کافئین از جذب مواد معدنی، مخصوصا آهن جلوگیری می کند و مصرف مداوم آن باعث فقر آهن می‌شود. این ماده عملکردی مشابه سلول طبیعی “آدنوسین” دارد و از این طریق مغز را فریب میدهد.

کوکائین:

معتادان این ماده آن را از طریق ایمیل یا تزریق استفاده می‌کنند و همه روش ها مضر می‌باشد. کوکائین باعث ترشح مقدار زیادی دوپامین می‌شود و در برخی آزمایشگاه‌ها برای از بین بردن حیوانات استفاده می‌شود. این ماده بخش‌های اصلی حافظه را تحت تأثیر قرار می‌دهد و با آزمایش روی موش های آزمایشگاهی مشخص شد که روی تصمیم‌گیری و بازدارندگی تاثیر می‌گذارد.

“کراک” کریستال های ارزان قیمت و خالص نشده کوکائین است.

فلاکا:

این ماده به مراتب خطرناک تر و ترسناک تر از موارد ذکر شده است و به اصطلاح می‌گویند فرد پس از مصرف به زامبی تبدیل می شود. علت این نقل قول هم تاثیرات رفتاری می‌باشد که در فرد ایجاد می‌کند، از جمله  جنون آنی، خشونت، توهم و در مواردی انسان خواری!

این ماده جدید می باشد و هنوز درباره نحوه اثر گذاری آن بر روی مغز اطلاعات موثقی در دسترس نیست. به فلاکا سنگریزه هم می‌گویند. آمفتامین و کوکائین از ترکیبات فلاکا می باشد که باعث ترشح هورمون دوپامین و نور اپی نفرین در مغز می‌شود.نور اپی نفرین باعث افزایش ضربان قلب و هوشیاری می‌شود.

اسید دالای لاما:

ماده مخدر اسید تی خلاص انواع مواد روانگردان و توهم زا است و آثار تخریبی آن ۶ برابر شیشه است و فرد فقط با یک بار استفاده از آن، تمام سیستم مغزی اش تحت تأثیر قرار می گیرد و وارد دنیای خیالی می شود که به اصطلاح به سفری بدون بازگشت می‌رود و صحنه هایی را می بینند که افراد عادی نمی بینند. این ماده بخش‌هایی از مغز که مسئول واکنش در برابر استرس هستند را مختل میکند.

اکستازی:

مصرف اکستازی باعث افزایش آزادسازی سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین می شود. عامل توهم می‌تواند افزایش سروتونین باشد و استفاده از آن در هر دوزی به مغز آسیب می رساند و در طولانی مدت یادگیری و قدرت حافظه را کاهش میدهد. مصرف همزمان “ترامادول” با آن باعث افزایش اثرات آن می‌شود و می‌تواند منجر به مرگ شود.

مصرف مواد مخدر، فارغ از نوعِ آن، مدت مصرف آن و اینکه مصرف کننده چه نسبتی با ما دارد، چیزی نیست که بتوان از آن بی تفاوت گذشت. ممکن است صرفا بخاطر یک ماه تعلل در  معرفی فرد بیمار به یک کمپ ترک اعتیاد، او خانواده یا حتی جان خود را از دست دهد؛ یا ممکن است فرد بیمار دچار وضعیتی از مصرف شود یا ماده ای مصرف کند که امید به درمان را در او تا حد زیادی از بین ببرد. امروزه درمان  اثربخش اعتیاد، چیز دور از دسترسی نیست و می توان صرفا با مراجعه ی فرد یا معرفی او به کانون های ترک اعتیاد، آنها را تحت درمان قرار داد تا با برنامه های منظمی که طبق مصرف فرد از سوی متخصصِ این زمینه طراحی می شود، فرد در یک دوره ی منظم تحت درمان قرار گرفته و پس از آن به زندگی و شرایط گذشته ی خود بازگردد. انحصاری بودنِ برنامه ی درمانی هر فرد و متناسب بودنِ آن برنامه با ماده ی مصرفی و مدت مصرفِ فرد، این نوید را به هر بیماری می دهد که درمانی اثربخش در پیش داشته باشد. پس در حق فرد بیمار کوتاهی نکنید و هرچه سریع تر وی را قانع کنید تا با اقدام به درمان اعتیاد، به زندگی سالم و سابق خود بازگردد که یک زندگی سالم کمترین حق هر انسانی روی زمین است.